-
1 poniżyć się
-
2 poniżyć\ się
сов. унизиться -
3 ukorzyć się
сов. przed kim-czym книжн.смири́ться перед кем-чем, покори́ться кому-чему; уни́зиться перед кем-чемSyn: -
4 ukorzyć\ się
сов. przed kim-czym книжн. смириться перед кем-чем, покориться кому-чему; унизиться перед кем-чем+upokorzyć się, poniżyć się
-
5 zniżyć się
сов.1) сни́зиться; пони́зиться2) (o słońcu itp.) склони́ться к за́падуzniżyć się się do rozmowy z kimś — снизойти́ до разгово́ра с ке́м-л.
zniżyć się się do czyjegoś poziomu — опусти́ться до чьего́-л. у́ровня, стать на одну́ до́ску с ке́м-л.
4) ( poniżyć siebie) уни́зиться
См. также в других словарях:
poniżyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. poniżać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poniżać się – poniżyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} poniżać siebie samego : {{/stl 7}}{{stl 10}}Poniżać się prośbą o przebaczenie. Poniżyć się wobec władz. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
poniżać — ndk I, poniżaćam, poniżaćasz, poniżaćają, poniżaćaj, poniżaćał, poniżaćany poniżyć dk VIb, poniżaćżę, poniżaćżysz, poniżaćniż, poniżaćżył, poniżaćżony «obrażać czyjąś godność, upokarzać, hańbić» Poniżyć kogoś w oczach przyjaciół. poniżać się… … Słownik języka polskiego
upokorzyć — dk VIb, upokorzyćrzę, upokorzyćrzysz, upokorzyćkórz, upokorzyćrzył, upokorzyćrzony upokarzać ndk I, upokorzyćam, upokorzyćasz, upokorzyćają, upokorzyćaj, upokorzyćał, upokorzyćany «poniżyć kogoś, obrazić czyjąś godność, dumę, ambicję» Upokorzyć… … Słownik języka polskiego
upodlić — dk VIa, upodlićlę, upodlićlisz, upodlićlij, upodlićlił, upodlićlony upadlać ndk I, upodlićam, upodlićasz, upodlićają, upodlićaj, upodlićał, upodlićany «uczynić podłym, nikczemnym; pozbawić godności, ambicji, poniżyć» Upodliło go nadużywanie… … Słownik języka polskiego
zniżyć — dk VIb, zniżyćżę, zniżyćżysz, zniż, zniżyćżył, zniżyćżony zniżać ndk I, zniżyćam, zniżyćasz, zniżyćają, zniżyćaj, zniżyćał, zniżyćany 1. «zmienić pozycję czegoś na niższą, przesunąć coś na niższy poziom, uczynić niższym; obniżyć» Samolot zniżył… … Słownik języka polskiego
ukorzyć — dk VIb, ukorzyćrzę, ukorzyćrzysz, ukórz, ukorzyćrzył, ukorzyćrzony książk. «zmusić kogoś do pokory, do uległości; upokorzyć, poniżyć kogoś» Ukorzyć wroga. ukorzyć się «okazać pokorę, uległość wobec kogoś, czegoś; uznać swoją niższość, upokorzyć… … Słownik języka polskiego
dumny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, dumnyni, dumnyniejszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mający poczucie własnej godności i wartości; ambitny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czuć się dumnym. Być zbyt dumnym, by się poniżyć.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wdeptać — kogoś w błoto, w ziemię «spowodować, że ktoś poczuje się poniżony, upokorzony»: Zyskałam na zmianie pracy finansowo i psychicznie. Nie dałam się poniżyć, wdeptać w ziemię, jestem niezależna, a moją szefową jest obecnie wykształcona kobieta. WO… … Słownik frazeologiczny
wdeptywać — Wdeptać kogoś w błoto, w ziemię «spowodować, że ktoś poczuje się poniżony, upokorzony»: Zyskałam na zmianie pracy finansowo i psychicznie. Nie dałam się poniżyć, wdeptać w ziemię, jestem niezależna, a moją szefową jest obecnie wykształcona… … Słownik frazeologiczny
oszczerstwo — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I, Mc. oszczerstwowie {{/stl 8}}{{stl 7}} złośliwe, oczerniające przypisanie komuś niezgodnie z prawdą powiedzenia czegoś złego, dopuszczenie się podłego czynu itp., mające kogoś skompromitować, poniżyć; potwarz : {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień